Niezależnie od pozycji w jakiej odbywa się karmienie, najważniejsze jest, aby matka nie odczuwała bólu ani dyskomfortu. Można wyróżnić pięć podstawowych pozycji:
- klasyczną,
- krzyżową,
- spod pachy (futbolowa),
- leżącą
- leżącą na wznak.
Pozycja klasyczna: dziecko przytulone jest brzuszkiem do brzucha matki, główka opiera się w zgięciu łokciowym, przedramię matki podtrzymuje stabilnie plecy, a dłoń pośladki dziecka.
Pozycja krzyżowa: dziecko trzymane jest ręką przeciwną do piersi, z której jest karmione. Przedramię podtrzymuje plecy, a dłoń matki podpiera główkę dziecka. Pozycja ta polecana jest dla małych i słabo ssących noworodków, matek o dużych piersiach, płaskich lub wklęsłych brodawkach, w przypadku zastoju, zapalenia piersi energy kasyno online, a także w czasie nauki karmienia, ponieważ umożliwia dobrą kontrolę sposobu przystawiania.
Pozycja spod pachy (futbolowa): dziecko zwrócone jest do boku mamy, zaś nóżki znajdują się pod pachą. Podobnie jak w pozycji krzyżowej, dłoń matki podtrzymuje główkę i kark dziecka, a przedramię jego plecy.
Pozycja leżąca: matka układa się na boku, ramię opiera się na podłożu, a głowa znajduje się nieco wyżej na poduszce. Dziecko zwrócone jest do matki (brzuszek do brzucha) opierając się na jej ramieniu lub bezpośrednio na podłożu. Pozycja ta zalecana jest podczas karmień nocnych lub po cięciu cesarskim, ponieważ pozwala matce na odpoczynek w trakcie karmienia.
Pozycja leżąca na wznak: najczęściej w pierwszych godzinach po cieciu cesarskim. Dziecko wówczas jest wysoko podparte na poduszkach wzdłuż boku matki lub ułożone wysoko na niej. Głowa dziecka jest dość wysoko podparta, tak aby znajdowała się na wysokości piersi. Ta pozycja wymaga dodatkowej pomocy przy przystawieniu dziecka do piersi.
Pierwsze karmienie trzeba zacząć jak najwcześniej, najlepiej w ciągu pierwszych dwóch godzin po porodzie. Noworodek wtedy wykazuje dużą aktywność, a odruch szukania i chęć ssania jest bardzo silna. Opóźnienie pierwszego karmienia może powodować późniejsze problemy ze ssaniem. Aby dobrze zacząć karmienie, należy pamiętać o prawidłowej pozycji zarówno dla matki jak i dziecka. Matka powinna siedzieć wygodnie z podpartymi plecami i być rozluźniona. Pierś powinna być podtrzymywana czterema palcami od spodu, a kciuk ułożony na piersi (kształt litery C). Palce nie powinny dotykać otoczki ani uciskać piersi. Karmienie oceniane jest jako efektywne jeśli dziecko pobiera odpowiednią ilość pokarmu do swoich potrzeb. Dzieje się tak kiedy: dziecko uchwyciło pierś prawidłowo, jest aktywne, czas trwania karmienia jest odpowiedni do umiejętności i temperamentu dziecka. Zaleca się aby, szczególnie w pierwszych tygodniach laktacji karmienie trwało nie mniej niż 10 min. Matka powinna usłyszeć w tym czasie aktywny odgłos przełykania. Ważne aby matka nauczyła się rozpoznawać wskaźniki pobierania pokarmu przez dziecko. Będzie wtedy mogła ocenić czy ssanie jest efektywne. Zaliczamy do nich: głębokie ruchy żuchwy, przełykanie słyszalne jako głoska „k”, ruch krtani wyczuwalny palcem, drżenie okolicy potylicznej.
W akcie karmienia ważnych jest 5 odruchów:
- szukania,
- ssania,
- połykania,
- kaszlowy
- wymiotny
Odruch szukania: pojawia się podczas delikatnego dotykania warg lub policzka dziecka. Na ten bodziec dziecko reaguje odwróceniem głowy w kierunku dotknięcia, otwiera szeroko buzię wysuwa język.
Odruch ssania: po dotknięciu brodawką, smoczkiem czy palcem podniebienia dziecko zaczyna ssać. Utrzymuje się do 6 miesiąca życia a nawet do 1 roku
Odruch połykania: pojawia się wtedy kiedy porcja pokarmu wypełni tylną część jamy ustnej dziecka.
Odruch kaszlowy i wymiotny: należą do tzw. odruchów obronnych, chronią dziecko przed zachłyśnięciem.